Titicaca meer

Afgelopen week was echt super! Zondag heb ik met de andere vrijwilligers van mijn bestemming Peru quad gereden in de bergen, wat echt leuk is om te doen, vooral om dat we niet op het pad hoefden te blijven. Met een gids zijn we via een paar kleine dorpjes in de bergen omhoog gereden naar mooie uitzichtpunten. In de dorpjes kon je zien hoe ze de kleistenen maken uit de grond, zelfs kleine kinderen waren hard aan de slag!

De lessen op de Spaanse school waren afgelopen week helaas niet zo interessant, gezien onze leraar graag dingen zo vaak mogelijk herhaalde. Verder hebben we afgelopen week we een bewolkte dag gehad en dat betekend dat het erg koud was, zeker in de school! Gelukkig zijn ze er wel op berekend en kon iedereen een kleedje lenen! Ook hadden ze twee kacheltjes aangestoken, waar we in de pauze gezellig voor hebben gezeten om warm te worden. Natuurlijk was het toen de pauze voorbij was, voor de leraren het extra moeilijk ons weer het koude klaslokaal te krijgen. Onze leraar heeft het uiteindelijk maar opgegeven en dus hebben we les rondom de kachel gehad!
De Spaanse school organiseert ook allerlei activiteiten; zo heb ik deze week voor het eerst aan de salsa les meegedaan, echt heel grappig!

En dan ben ik dit weekend nog naar het Titicaca meer geweest, geweldig!
Na 8 uur in de bus, zijn we aangekomen in Puno en werden we naar ons hotel gebracht. Die avond zijn we Puno nog even ingegaan. Ook hier was weer een feest aan de gang met een optocht met dansers in Kostuums.

De volgende ochtend moesten we al om half 8 weer klaar staan om met de boot over het Titicaca meer te gaan. De eerste stop was Uros, zon 40 kleine drijvende eilanden (die elk hun eigen burgemeester hebben). Deze eilanden zijn gemaakt door stukken aarde die in het meer drijven aan elkaar te binden en daar vervolgens dikke lagen riet over heen te leggen, heel bijzonder! En om te voorkomen dat het eiland weg drijft is het met een touw in de bodem van het meer vastgemaakt. Om de 3 maanden een nieuwe laag riet komen, want deze breekt af in het water, dus bewerkelijk is het wel. Verder is alles op het eilanden ook de huisjes en de boten gemaakt van riet! We werden hartelijk ontvangen door vrouwen in felgekleurde kleding en hun kinderen. De mannen zijn veel op het meer om te jagen en te vissen(met speren!). De mensen krijgen door de vochtigheid die ze inademen vaak longproblemen, en worden daarom maar zo’n 60 jaar oud. Op dit eiland heb ik geleerd dat je riet ook kunt eten, eerst moet je de stengel pellen en dan het stuk waar water in zit eraf breken. Maar erg smakelijk vind ik het niet... Grappig is dat ze zelfs een paar zonnepanelen hebben op het eiland. De meeste huizen hebben maar weinig of geen meubels, maar ik heb toch zelfs nog een tv gezien! Het koken gebeurt buiten op een grote steen, anders vliegt natuurlijk maar zo het hele eiland in de fik. De Uros eilanden zijn echt geweldig om te zien, maar wel jammer is dat er zo veel toeristen rondlopen.

Na de Uros eilanden zijn we na 3 uur varen aangekomen op Amantani, daar verbleven we bij gastfamilies. Ook op dit eiland hebben ze op een paar zonnepanelen na geen elektriciteit. Doorspoelen van de WC gebeurt door een emmer water in de wc te gooien. En het koken wordt gedaan op een soort fornuis waar een echt vuur onder wordt gemaakt. De familie waar ik samen met Gerda heb overnacht bestond uit een moeder en twee kinderen. Ze spraken naast Quechua gelukkig ook wel Spaans, we konden ons redelijk redden. Het waren hele aardige mensen en de lunch was erg lekker! Smiddags zijn we, helaas deels in de stromende regen en onweer, omhoog geklommen naar pacha tata, vader aarde. Dit was nog een hele klim, maar ondertussen kregen we ook weer meer te horen over de gebruiken op dit eiland. Zo hebben ze een hele bijzondere manier om ziekten vast te stellen: De dokter laat een cavia over de patient heen lopen en wanneer deze elk deel van het lichaam heeft gehad, wordt de cavia opengesneden. Aan de hand daarvan kan de dokter zien wat er mis is met de patient en wordt deze genezen door middel van kruiden en planten! Als toerist ziek worden op Amantani lijkt me daarom niet zon goed idee.

Toen we eindelijk Pacha tata hadden bereikt bleek pacha tata zelf niet heel veel voor te stellen, maar de weg ernaar toe en het uitzicht was erg mooi! Om onze wensen uit te laten komen hebben we er(in de regen) 3 rondjes omheen gelopen(gerend), een voor de condor (vrijheid en balans), een voor de puma (moed en kracht) en een voor de slang (wijsheid en verleden).

Toen we weer terug kwamen hebben, vonden de kinderen het geweldig om met ons haar bezig te gaan, en we hebben ze maar hun gang laten gaan. Met het resultaat mochten we die avond naar een feest in de traditionele kleding! Op het feest werd gedanst in een kring op panfluit muziek, als maar in het rond. Erg leuk om mee te maken! Maar na een uur zat het feest er al weer op en zijn we gaan slapen, met 3 dekens en een slaapzak was het eindelijk warm genoeg! Die ochtend hebben we al weer vroeg ontbeten, gezien de boot om half 8 naar het volgende eiland vertrok:

Taquille, ook dit is een heel mooi eiland! Mooie natuur en een super mooi uitzicht over de zee! Hier hebben we weer een heel stuk gelopen, er zaten best steile paden bij. Maar de bewoners liepen er gemak met hun zware zakken op de rug omhoog! Ook hier dragen de mannen en vrouwen speciale kleding(zie fotos), aan deze kleding kun je zien of ze vrijgezel zijn. Een man is vrijgezel wanneer het uiteinde van zijn muts wit is, wanneer de muts helemaal gekleurd is, is hij getrouwd. Voor vrouwen geldt dat ze de doek op hun hoofd voor hun gezicht trekken en felgekleurde rokken dragen, wanneer ze single zijn en hun doek naar achter doen en donker gekleurde rokken dragen, wanneer ze getrouwd zijn.

Met de boot zijn we weer terug gegaan naar Puno. Het was wel jammer dat we daar nog 6 uur moesten wachten op onze bus, want in Puno zelf is niet heel veel te doen. Maar we hebben ons wel vermaakt in de cafe's en restauranten. 's Avonds in de pizzeria heeft Florian zelfs cuy besteld, ofwel cafia! Dit is een typisch Peruaans gerecht en het ziet er niet uit(zie foto). De cafia is er nog best goed in te herkennen. Dapper heb ik wel een stukje geprobeerd, slijmerig vlees, en samen met het idee van een cafia, nee dankje!