Adios Peru!

Nog even en dan zitten mijn 5 maanden Peru er al weer op. Ik zal het leventje hier wel gaan missen, maar ik heb nu toch ook wel weer zin naar huis te gaan. Dit is mijn laatste verslag dus alweer!

Na het titicaca meer ben ik met mijn moeder verder gereisd naar Arequipa. In Arequipa was het zo warm dat we na een dag al besloten naar Mollendo, een plaatsje aan zee, te gaan. Het weer en de zee waren super:)! Wel waren er duizenden krabbetjes die aanspoelden en we hebben zelfs een minihaai op het strand zien liggen! minihaai of niet het was zo warm dat we er niet twee keer over na hoefden te denken de zee in te gaan.
De zee was echt behoorlijk sterk op dit stuk, er waren hoge golven en sterke stroming, ver de zee in gaan was dan ook niet veilig. Mensen die dat wel deden werden meteen terug gehaald, door de strandwacht.

Het plaatsje Mollendo zelf is niet zo mooi. Het lijkt net alsof het een verlaten stad is, die sinds kort weer bewoond is. Er zijn allemaal verlaten gebouwen te vinden(ook aan zee!), en de hele stad is wel aan een opknapbeurt toe. Het duurde ook even voor we een acceptabel hostel hadden gevonden. De meeste hostels waren helemaal vervallen, de kamers waren vaak twee bedden in een hokje, en schoon is anders, dikke stoflagen! Uiteindelijk hadden we een hostel gevonden dat er wel schoon uitzag, dus die hebben we maar genomen. Maar helaas bleek hier het personeel aan een opknapbeurt toe…

We hebben echt genoten aan zee, we hebben elke dag gezwommen en heel luxe op het strand gezeten, met een parasol en twee ligstoelen! Ze komen met van alles langs lopen wanneer je op het strand zit, eten, ballonnen, speelgoed, badjes, strandkleding, noem maar op. De laatste dag hebben we zelfs eten besteld op het strand. Daar zaten we dan onder ons parasolletje te eten, direct aan zee!

Voor oud en nieuw zijn we weer terug gegaan naar Arequipa. In Arequipa vieren ze dit niet heel anders dan in Nederland. Op oudjaars dag hebben we spelletjes gespeeld en zijn om 12 uur het dakterras van het hostel op gegaan, om naar het vuurwerk te kijken. Wel had ik nog een gele onderbroek gekocht. Het dragen van een gele onderbroek met oud en nieuw brengt namelijk geluk, een rode is voor passie/geluk in de liefde. Wanneer je op reis wil moet je na 12 uur ‘s nachts met een koffer naar buiten lopen. Daarnaast is geel hier de kleur voor het nieuwe jaar, en brengt het geluk om wat geels te dragen.

In Arequipa ziijn we nog een groot park ingeweest. Hier kun je in een bootje of waterfiets over de kleine vijver varen! We liepen nog langs een optreden van een komiek, in het Spaans. We kwamen er niet onopgemerkt voor bij, hij begon ons in het Engels vragen te stellen. Hij vroeg waar we vandaan kwamen hoe we arequipa vonden. Daarna zei hij in het Spaans; toeristen, daar kunnen we weer lekker aan verdienen. Nou dat is ook echt hoe het hier gaat.

Ook hebben we nog een bijzonder klooster bekeken. Het was echt enorm groot, een stad in een stad!

Wat trouwens erg opvalt is dat rekenen voor Peruanen erg moeilijk is. Voor de simpelste rekensommetjes hebben ze vaak al een rekenmachine nodig, die ze soms niet eens goed weten te gebruiken. Zo moest mijn moeder een keer bijbetalen voor haar melk in de koffie en met hun reken kunsten kreeg ze uiteindelijk 50 cent terug. En zelfs wanneer ik een keer met 10 sol betaalde wanneer het 9 moest zijn moest de rekenmachine erbij gepakt worden..

Donderdag zijn we vertrokken naar de Colca Canon. We wilden niet zo’n toeristische toer en hebben daarom dit keer alles zelf geregeld. Met de bus ging het even mis, we bleken net een gemist te hebben, en de volgende ging pas weer 2 uur later. Maar dat betekende wel dat we even tijd hadden onze brieven te posten.

Wanneer we aan de eigenaar van een klein cafeetje op het station probeerden te vragen waar een brievenbus was, kwam een aardig meisje ons te hulp. Maar het posten van een brief bleek ze niet te kennen. We lieten de kaarten zien, met de vraag waar je ze op de post kun doen op zijn Spaans, maar ze snapte er niks van. Dus zei ze, loop maar even mee, haar broer zat een paar cafeetjes verder op en die kon Engels. Toen in het Engels geprobeerd, nou die snapte ook niet wat we nou moesten met die kaartjes. Hij nam ons weer mee naar een politie agent die op het station stond. Uiteindelijk bleek dat ze dachten dat we geld probeerde te versturen en dat terwijl we een ansichtkaart in onze hand hadden. Ook in Cusco had ik al gemerkt dat er niet veel echte brieven bussen zijn, je moest als je een brief wilde posten dat doen bij het postkantoor of in een winkel waar je ook postzegels kan kopen. Maar hier (iets minder toeristisch misschien) leek het wel alsof ze niet eens van het bestaan van kaartjes versturen afwisten. Wel was het natuurlijk heel lief dat ze zoveel moeite deden ons te helpen. Uiteindelijk vonden we op het station zelf toch nog iets wat verdacht veel op een brievenbus leek, met de naam van het postkantoor in Arequipa, dus daar hebben we de kaartjes maar ingestopt.

We hebben geslapen in een klein dorpje, Yanque. Het plaatsje ziet er erg armoedig uit. Er zijn veel vervallen huisjes, de meeste huisjes gemaakt van kleistenen, met een dak van golfplaten die op hun plaats gehouden worden door brokken steen. De mensen die in Yanque wonen waren allemaal erg aardig en erg behulpzaam. In het dorpje hebben we geen toerist gezien, maar wel waren er nog best veel hostels voor zo’n klein plaatsje. Wanneer we donderdag aankwamen, schrokken we wel even, ons hostel leek van de buitenkant wel een bouwval! Maar eenmaal binnen bleek een heel leuk binnenplaatsje verstopt te zitten achter de vervallen deuren en we hadden een grote kamer. Wel was het duidelijk dat het hier niet het seizoen was voor toeristen, we waren namelijk de enige in het hostel. De volgende dag scheen de zon, en zag alles er een stuk leuker uit. We hebben toen gewandeld in de bergen, Yanque ligt echt in een mooi gebied! Eerst zijn we naar de ruines Uyu Uyu gewandeld. Dit was een Incadorpje, in brand gezet door de Spanjaarden, de inwoners kwamen het dorp uit rennen, vanwege de brand, oei oei.. Toch was er nog best veel van over.
Daarna zijn we door gelopen naar de baños thermales, baden met errrrg warm water. Smiddags begon het te onweren, daar zaten we dan in de baños thermales met onweer.

Met een kleine collectivo zijn we toen maar naar Chivay gegaan, een wat toeristischer dorpje. Vaak doen Peruanen al niet aan ruitenwissers, en hebben ze nog wel eens een barst in de ruit, maar dit busje was wel in erg slechte staat. De ruit zat zo vol met barsten, dat een klein steentje genoeg zou zijn om de hele ruit in elkaar te laten vallen. Ook was het dak maar laag en reed de chauffeur op z’n Peruaans. mam had het goed voor elkaar en zat voor in, maar ik stootte bij elke drempel mijn hoofd tegen het dak! Gelukkig waren we na een kwartiertje afzien al weer in Chivay, daar hebben we over marktjes gelopen, maar gezien de regen was er niet veel te beleven.

In het gebied van de Colca cañon bij Chivay en Yanque hebben de vrouwen weer een heel andere klederdracht dan in de buurt van Cusco, vele vrouwen dragen jurken met vele borduursels. En bijna alle vrouwen en ook kinderen in de kleine dorpjes dragen een speciale hoed ook met veel borduursels, aan de voorkant omlaag geklapt en aan de achterkant omhoog. Leuk is dat wanneer het regent, ze nog steeds hun hoed dragen, maar dan knopen ze er allemaal een plastic zakje omheen!

Zaterdag zijn we met de lokale bus naar cruz del condor gegaan, vanaf dit punt heb je een mooi uitzicht over de Colca canon. Tijdens het wachten op de bus, zagen we de mannen aan het werk op het land in Yanque. Alles gaat hier nog met de hand en zwaar werk dat dat is! Ook zijn er enorm veel mensen aan het werk op maar een klein stukje land.
De bustijden zijn niet heel betrouwbaar in Peru, maar een halfuurtje te laat kwam onze bus toch nog opdagen. Aan bus stops doen ze trouwens niet echt in Peru, wanneer je een bus ziet moet je gewoon je hand uitsteken en dan stopt hij wel(hoe vol de bus ook is..). Ons was verteld dat je tussen 7 en 9 in de ochtend bij Cruz del condor moest zijn om de condors te zien, maar dat lukte ons niet, 10 over negen kwamen we aan. De meeste toeristen gingen al weer terug. We waren al bang te laat te zijn maar vanaf een uur of 10 kwamen de condors af en aan vliegen! Bijzonder was, dat ze vaak blijven cirkelen, precies boven het cruz del condor(een kruis)! Het zijn echt enorm grote vogels, en er waren een paar die zo dicht over je heen vlogen, dat je ze bijna zou kunnen aanraken als je je had opstak.

De busreis terug vanaf Chivay was ook erg mooi en indrukwekkend. Het hoogste punt was bijna 5000 m en op sommige stukken lag zelfs sneeuw. We hebben veel vicuñas (dit lijken een soort kleine reeen, ze komen veel voor in Peru), lamas en alpacas gezien. Op de terugreis begon het te regenen, gelukkig zaten we droog in de bus... zou je denken. Maar nee ook in de bus regende het, het dak was namelijk lek! Dat was dus wat minder. Ook werden we het laatste stuk maar niet met rust gelaten door een man die reclame maakte voor een zakje laxans. De hele bus moest luisteren, en wanneer ik me omdraaide om wat tegen mam te zeggen, verhief ie zijn stem, escucha me(luisteren), het leek net of ik op school zat. Wel een half uur heeft ie staan praten(schreeuwen) over ziektes en dat je goed voor je buik moest zorgen. Volgens hem moet je eens in de zoveel tijd een zakje laxans nemen om je buik schoon te maken. Veel Peruanen kochten het ook nog, en voor een veel te dure prijs. Erg dat dat zomaar mag in een lokale bus!

Na de colca canon hebben we nog even in Arequipa doorgebracht waar het weer heerlijk warm was! We kwamen de zus van Pauline en haar moeder tegen, maar Pauline zijn we misgelopen. Savonds zijn we met de bus weer terug naar Arequuipa gegaan, het leek wel een vliegtuig! Eerst werden we welkom geheten door de bediende, daarna kregen we een instructiefilmpje op de tv te zien. In dit instructiefilmpje werd gezegd dat je niet mocht roken, hoe je riem vast moest, en zelfs werden de nooduitgangen aangegeven! Later kregen we nog avond eten in de bus, kip met rijst. Achteraf bleek op het doosje te staan; Feliz navidad! Ohjeee..

Wanneer mijn moeder en ik weer terug kwamen in Cusco bleken de mensen nog steeds rond te lopen met kinder Jezus popjes in mandjes. Ook zijn er marktjes waar de mensen, mandjes, dekentjes, kleertjes, schoentjes noem maar op voor Jezus kunnen kopen. Ook hebben we nog een paar kleine optochten gezien en een protest. Cusco is toch weer een stuk traditioneler (al zal dat ook wel voor de toeristen in stand gehouden worden) dan Arequipa en daardoor ook bijzonderder.

Nu zijn de spullen zijn alweer (bijna) gepakt (het lijkt wel alsof ik twee keer zoveel spullen heb als op de heenweg),

Adios Peru!